یعنی می‌خوام بگم زندگی هنوز خوشگلیاشو داره

از حال خوب به حال بد(و البته بالعکسش) به اندازه یک سر سوزن فاصله است، داستان از این قرار است که ما بلاگرها مثل مانگوستین می‌مانیم. مانگوستین یک میوه استوائی است که من هم مثل شما تاحالا نه این میوه را دیده‌ام! و نه خورده‌ام. ولی میدانم نزدیک ترین چیز به یک وبلاگنویس همین میوه است. مانگوستین بوی خوشی دارد، مثل ما بلاگرها که از خطوطی که می‌نویسیم معمولاً بوی خوشی می‌شنوید. همچنین یک میوه ضد سرطان است و فواید بسیاری دارد. باز درست مثل ما وبلاگنویس‌ها، که آدم‌های ضد سرطان این جامعه‌ایم. و سعی می‌کنیم تا جایی که می‌توانیم برای جامعه مفید به فایده باشیم. بر روی اطرافیان مان اثرگذار باشیم و ... ولی نکته اینجاست، این مانگوستین جان طعم شیرینی ندارد. و برعکس گاهی به ترشی می‌زند. درست مثل زندگی ما بلاگرها، که گاهی اوقات پست و بلندی‌های زیادی هم دارد و همیشه شیرین نیست. شاید از ظاهر آن بوی خوبی بیاید ولی می‌تواند درون شیرینی نداشته باشد. 

همه این‌ها را گفتم تا بگویم ما بلاگرها هم قبل از آنکه بلاگر باشیم یک انسانیم. و مثل تمام آن هفت میلیارد و خورده‌ای انسان دیگری که بر روی این کره خاکی زندگی می‌کنند یک زندگی عادی داریم. سختی‌ها و مشکلات خودمان را داریم. و مثل آن هفت میلیارد نفر دیگر گاهی چند روز اوضاع بر وفق مرادمان پیش نمی‌رود. گاه غمگین می‌شویم. گاه دلمان می‌گیرد. گاه حس می‌کنیم زمین و زمان علیه مان توطئه کرده‌اند.
 و باز همه این‌ها را گفتم تا بگویم زندگی همیشه بر یک مدار نمی‌چرخد و اگر این روزها گاهی حس کرده‌اید این بنده نگارنده حال و اوضاع خوبی ندارد زیاد خرده نگیرید. "یعنی می‌خوام بگم زندگی هنوز خوشگلیاشو داره" درست می‌شویم ان شالله. از همین فردا درست می‌شویم. تضمینی.

راستی، ایشون هستند. نزدیک ترین میوه به ما بلاگرها: