- برخیز تا یک سو نهیم این دلق ازرق فام را
- هیچ چیز با تو تمام نشد، همه چیز با تو شروع میشود! - چهارتا مانده به آخر
- خانه نویی- سه تا مانده به آخر
- کانال تلگرامی آقاگل | دو تا مانده به آخر!
- مفهومی به نام لحظه
- برای خدایان احتمالی فوتبال
- نقدی به جامعهای که سالهاست گرفتار نژادپرستی است
- چهل و یکم- حمید بابایی
- دیگر حوصلهمان از این زندگی سر رفته
- در ستایش روزانه نویسی
آخرین مطالب
امکانات وب
مستند "بار دیگر مردی که دوست می داشتم" را دیدم.
نادر ابراهیمی برای من تا پیش از این (و قطعاً بعد از این) یک الگوی اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بوده است. مردی که دغدغه‌های مشخصی دارد با جان و دل کار می‌کند و برای دغدغه‌هایش می‌نویسد. ابراهیمی برخلاف بسیاری از نویسندگان دوران انقلاب و قبل از آن، شبهه روشنفکر و کافه نشین نبود. اصول و عقاید خودش را داشت. و در همان فضا نیز حرفش را به هر ترتیب ممکن می‌زد. ابراهیمی برای آنکه به اصول و عقایدش احترام گذاشته شود هیچگاه کوتاه نمی‌آمد. مبارزه می کرد و تسلیم نمی شد. و به درستی نماد یک انسان دغدغه‌مند بود.
بعنوان یک خواننده علاقه مند به ایشان، همیشه متأسف بوده‌ام که چرا وقتی در جایی نامی از نادر ابراهیمی بر زبان می‌آید اغلب مردم یک راست می‌روند سراغ کتاب "یک عاشقانه آرام"ش با اینکه کتاب خوبی است. ولی به نظرم نباید معرف نادر ابراهیمی باشد.
کتاب‌هایی مثل "مردی در تبعید ابدی"، "آتش بدون دود" ، "فردا شکل امروز نیست" و "بر جاده‌های آبی سرخ" معرف‌های بهتری برای شناساندن تفکر و ایدئولوژی‌های ابراهیمی هستند.
#پیشنهاد_می‌کنم این مستند را حتماً ببینید. مطمئن باشید ارزش دانلود کردن و چند مگابایت نت روزانه را دارد.
لینک دانلود (195 مگابایت)
ما را در سایت از کراماتنا دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : maghagolg بازدید : 164