همراه با مناجات سحرگاهی-سحرگاه چهاردهم

ای مهربانِ بردبار! ای لطیف و نیک یار؛ آمدم به درگاه؛ خواهی به ناز دار و خواهی خوار.

الهی! گاهی بخود نگرَم، گویم از من زارتَر کیست؟ گاهی به تو نگرَم، گویم از من بزرگوارتر کیست؟

گاهی که به طینت تو افتد نظرم

گویم که من از هرچه به عالم بَتَرم

چون از صفت خویشتن اندر گذرم

از عرش همی به خویشتن در نگرم